Παρασκευή 9 Οκτωβρίου 2020

"Crock" - Ένα Θρυλικό Comic Strip

Crock: είναι ένα αμερικανικό Comic Strip που δημιουργήθηκε από τους Bill Rechin και Brant Parker και απεικονίζει με χιουμοριστική προσέγγιση τη "Γαλλική Λεγεώνα των Ξένων". Ξεκίνησε το 1975 και έληξε τον Μάιο του 2012. Δημοσιεύτηκε σε 250 εφημερίδες σε 14 χώρες. Αποτελεί μία πετυχημένη αποτύπωση σε γελοιογραφίες, της μεγαλύτερης παρωδίας Νουβέλας "Beau Geste", που γράφτηκε το 1924 από τον P. C. Wren και έγινε κινηματογραφική ταινία αρκετές φορές.
Τοποθετείται στη μέση μιας άγονης ερήμου σε ένα έρημο φρούριο, όπου ο τυραννικός και διεφθαρμένος διοικητής Vermin P. Crock κυβερνά μια περίεργη ομάδα πολιορκημένων λεγεωνάριων: ο δειλός καπετάνιος Poulet ("Κοτόπουλο" στα Γαλλικά), ο απλός λεγεωνάριος Ο.Maggot που σκάβει ασταμάτητα, ο Figowitz (που αποζητά μόνο μια ευγενική λέξη), ο αρσιβαρίστας Grossie (ο οποίος διευθύνει το "Le Cesspool", ένα αγαπημένο, αλλά ερειπωμένο στέκι για τους χαρακτήρες και είναι παντρεμένος με τον Maggot), τον νάρκισσο Preppie, τον Mario the Bartender (προσωνύμιο που σημαίνει "Μικρή Αρκούδα), τον Jules Schmesse που πρόκειται πάντα να εκτελεστεί. Εχθροί είναι μία Αραβική Φυλή που λατρεύουν ως Θεό μία πέτρα Nebookanezzer, ο σοφός γέροντας "Ancient Sage" ("Φασκομηλιά") που ζει σε μια σπηλιά και σαρκάζει τους πάντες.
Ακόμη: Οι άνδρες του Outpost 5 (φυλάκιο Λεγεωναρίων), οι λεγεωνάριοι που ζουν τιμωρημένοι σε θερμαινόμενα κουτιά, μία τρελή καμήλα και μία χαμένη περίπολος λεγεωναρίων που περιπλανιούνται στην έρημο για 20 χρόνια, προσπαθώντας να βρουν το δρόμο επιστροφής στο φρούριο. Απολαύστε μερικά Comic Strip...

"CROCK"
Episode 1: "The Phone"

ΓΙΑ ΜΕΝΑ

Η ανάγκη για επικοινωνία γέννησε την ιδέα για την δημιουργία ενός Ιστοχώρου, μέσα από την δυνατότητα που προσφέρει απλόχερα το Διαδίκτυο.
Αποτελεί μόνο ένα μέσο να εκφράσω, να αποτυπώσω και να κοινοποιήσω μερικές σκέψεις, ενδιαφέροντα και προβληματισμούς μου.
Αχιλλέας

Σκοτεινά Πάθη

Δεν πολεμούμε τα σκοτεινά μας πάθη με νηφάλια, αναιμικιά, ουδέτερη, πάνω από τα πάθη αρετή. Παρά με άλλα σφοδρότερα πάθη. Αφήνουμε τη θύρα μας ανοιχτή στην αμαρτία.
Δε βουλώνουμε τ' αφτιά μας να μην ακούσουμε τις Σειρήνες. Δε δενόμαστε από φόβο στο κατάρτι μιας μεγάλης Ιδέας, μήτε παρατούμε το καράβι και χανόμαστε γρικώντας, φιλώντας τίς Σειρήνες.
Παρά εξακολουθούμε την πορεία μας, αρπάζουμε και ρίχνουμε τις Σειρήνες στο καράβι μας και ταξιδεύουν κι αυτές μαζί μας.

"Ασκητική" - Νίκος Καζαντζάκης

"Ξυπνάς μέσα μου το Ζώο" - Αρκάς

Back to TOP  

Back to TOP